سازه های فضاکار یکی ازانواع مهم سیستم های سازه ای می باشندکه درساخت سازه های مدرن باابعاد بزرگ،کاربردفراوان دارند. یک سازه ی فضاکار را می توان بصورت یک سیستم سازه ای درنظر گرفت که ازعضوهای مستقیم تشکیل شده است وطرز قرارگیری آنها به گونه ای است که بارها بصورت سه بعدی منتقل می شوند. سازه های فضاکار کش بستی ازجمله ی سازه های فضاکار میباشندکه درآنها ازکابل ها بعنوان اعضای کششی استفاده می شود. در این سازه ها اعضای کششی بصورت سیستمی پیوسته می باشند. در سازه های فضاکار با اتصالات مفصلی،که سازه های کش بستی نیز جزو آنها می باشند، رفتار انفرادی اعضا اثر تعیین کننده در رفتار خرابی سازه دارد.
کمانش عضو فشاری میتواند منجربه کاهش شدیدظرفیت باربری عضو شده ودر نتیجه دراعضای سازه ای باز توزیع نیروهارخ می دهد. این بازتوزیع به نوبه ی خود ممکن است موجب شودکه اعضای نزدیک به اعضای خراب شده،رفتارخرابی شدیدی رابه نمایش بگذارند. در این تحقیق اثر خرابی اعضای فشاری به ازای لاغری های مختلف اعضای فشاری ادامه