جستجو در تالارهای گفتگو

تاثير خصوصيات سيال حفره يي حاوي آلاينده ي فلز سنگين در خطاي آزمايش هاي تحكيم و حدود اتربرگ نویسندگان: اوحدي وحيدرضا*, حميدي صلاح الدين * دانشكده مهندسي، دانشگاه بوعلي سينا چکیده: با توجه به اهميت ويژه ي نتايج حاصل از آزمايش هاي آزمايشگاهي در پروژه هاي ژئوتكنيكي و ژئوتكنيك زيست محيطي، تعيين بازه ي قابل اعتمادبودن نتايج آزمايش ها عامل بسيار مهمي در پذيرش نتايج آزمايش ها به شمار مي رود. هدف اين پژوهش، تعيين تاثير تغيير خصوصيات الكتروليت سيال حفره يي خاك در خطاي نتايج آزمايش هاي تحكيم و حدود اتربرگ است. بر اين اساس، مجموعه يي آزمايش تحكيم و حدود اتربرگ در چند 10 بار تكرار بر روي هر نمونه انجام شده است. در اين راستا، نمونه هاي رسي بنتونيت با غلظت هاي مختلفي از آلاينده ي فلز سنگين سرب مورد مطالعه قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه تغيير خصوصيات سيال حفره يي به واسطه ي تغيير خصوصيات لايه ي دوگانه، مقدار COV نتايج آزمايش هاي حدود اتربرگ را حدود 30 تا 85 درصد و مقدار COV پارامترهاي آزمايش هاي تحكيم را حدود 4 تا 70 درصد تغيير مي دهد. كليد واژه: خطا، ضريب تغييرات (COV)، خصوصيات سيال حفره يي، كاني رسي، آلاينده ي فلز سنگين منبع دانلود از منبع یا پیوست 7831395030204.pdf

مقایسه نحوه تغییرات رفتار خمیری و نفوذپذیری بنتونیت در حضور آلاینده‌های آلی و فلزسنگین وحیدرضا اوحدی؛ محمدسعید فخیم جو؛ سیدتقی امیدنائینی نفوذپذیری کم و قابلیت جذب آلاینده­های گوناگون، بنتونیت را به عنوان مصالحی مناسب در مراکز دفن مهندسی زباله مطرح کرده است. حضور آلاینده در سیال منفذی و اندرکنش آلاینده با پولک­های رسی، خصوصیات فیزیکی و رفتاری خاک را تغییر می‌دهد. آلاینده­های آلی و فلزات سنگین دو دسته عمده از آلاینده­های زیست­محیطی در خاک به شمار می­آیند. تحقیقات گذشته نشان می‌دهند که آلاینده آلی با کاهش ثابت دی‌الکتریک و فلز سنگین با افزایش ظرفیت و غلظت الکترولیت، لایه‌ دوگانه را فشرده می‌کنند. لایه دوگانه فشرده‌تر، نفوذپذیری بیش‌تر و خاصیت خمیری کم‌تری را ایجاد می‌کند. با وجود توجه ویژه محققین و تحقیقات مختلفی که در خصوص فرایند اندرکنش آلاینده­های آلی و فلز سنگین با کانی­های رسی انجام شده است، در زمینه مقایسه تغییر خصوصیات مهندسی بنتونیت در اندرکنش با آلاینده­های فوق تحقیقات محدودی انجام گرفته است. هدف این مقاله مقایسه تغییر رفتار خمیری و نفوذپذیری بنتونیت آلوده شده با آلاینده­های آلی (متانول، اتانول، استیک اسید و دایوکسان) و فلز سنگین (روی و سرب) می­باشد. به این منظور، آزمایشات حدود اتربرگ و تحکیم بر نمونه‌های بنتونیت آلوده شده با غلظت­های مختلف آلاینده آلی انجام شد و با نتایج موجود بنتونیت آلوده شده با فلز سنگین مقایسه شد. نتایج حاصل با مدل تئوریک لایه دو گانه گوی- چپمن مقایسه شده و تأثیر پارامترهای مختلف مدل شامل ثابت دی­الکتریک، ظرفیت کاتیون، شعاع هیدراته و غلظت فلز سنگین و تأثیر آن­ها بر خصوصیات خمیری و نفوذپذیری بنتونیت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهند که افزایش غلظت در حضور آلاینده آلی سبب کاهش خصوصیات خمیری و افزایش ضریب هدایت هیدرولیکی بنتونیت می­شود. به طوری‌که افزایش غلظت آلاینده آلی از 10 درصد به 40 درصد در نسبت تخلخل 2، نفوذپذیری را برای اتانول در حدود 10 برابر، متانول 7 برابر و در حضور استیک اسید 4 برابر افزایش داده است. به طوری که ثابت دی­الکتریک، لزجت سینماتیکی و اندازه‌ مولکولی تغییر رفتار بنتونیت را در حضور سیال آلی کنترل می‌کند. نتایج تحقیق حاضر نشان می­دهند که تفاوت حد روانی بنتونیت در ثابت دی‌الکتریک یکسان به ازای سیالات آلی متفاوت با لحاظ کردن اثر تفاوت در لزجت نسبی سیال قابل توجیه بوده که عدم تطابق نتایج آزمایشگاهی با نظریه‌ لایه دوگانه، از این منظر قابل تجزیه و تحلیل است. The Comparison of Plastic and Permeability Behavior of Bentonite in the Presence of Organic and Heavy Metal Contaminants منبع دانلود CEEJ_Volume 46.4_Issue 85_Pages 25-36.pdf

مقایسه نحوه تغییرات رفتار خمیری و نفوذپذیری بنتونیت در حضور آلاینده‌های آلی و فلزسنگین وحیدرضا اوحدی؛ محمدسعید فخیم جو؛ سیدتقی امیدنائینی نفوذپذیری کم و قابلیت جذب آلاینده­های گوناگون، بنتونیت را به عنوان مصالحی مناسب در مراکز دفن مهندسی زباله مطرح کرده است. حضور آلاینده در سیال منفذی و اندرکنش آلاینده با پولک­های رسی، خصوصیات فیزیکی و رفتاری خاک را تغییر می‌دهد. آلاینده­های آلی و فلزات سنگین دو دسته عمده از آلاینده­های زیست­محیطی در خاک به شمار می­آیند. تحقیقات گذشته نشان می‌دهند که آلاینده آلی با کاهش ثابت دی‌الکتریک و فلز سنگین با افزایش ظرفیت و غلظت الکترولیت، لایه‌ دوگانه را فشرده می‌کنند. لایه دوگانه فشرده‌تر، نفوذپذیری بیش‌تر و خاصیت خمیری کم‌تری را ایجاد می‌کند. با وجود توجه ویژه محققین و تحقیقات مختلفی که در خصوص فرایند اندرکنش آلاینده­های آلی و فلز سنگین با کانی­های رسی انجام شده است، در زمینه مقایسه تغییر خصوصیات مهندسی بنتونیت در اندرکنش با آلاینده­های فوق تحقیقات محدودی انجام گرفته است. هدف این مقاله مقایسه تغییر رفتار خمیری و نفوذپذیری بنتونیت آلوده شده با آلاینده­های آلی (متانول، اتانول، استیک اسید و دایوکسان) و فلز سنگین (روی و سرب) می­باشد. به این منظور، آزمایشات حدود اتربرگ و تحکیم بر نمونه‌های بنتونیت آلوده شده با غلظت­های مختلف آلاینده آلی انجام شد و با نتایج موجود بنتونیت آلوده شده با فلز سنگین مقایسه شد. نتایج حاصل با مدل تئوریک لایه دو گانه گوی- چپمن مقایسه شده و تأثیر پارامترهای مختلف مدل شامل ثابت دی­الکتریک، ظرفیت کاتیون، شعاع هیدراته و غلظت فلز سنگین و تأثیر آن­ها بر خصوصیات خمیری و نفوذپذیری بنتونیت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهند که افزایش غلظت در حضور آلاینده آلی سبب کاهش خصوصیات خمیری و افزایش ضریب هدایت هیدرولیکی بنتونیت می­شود. به طوری‌که افزایش غلظت آلاینده آلی از 10 درصد به 40 درصد در نسبت تخلخل 2، نفوذپذیری را برای اتانول در حدود 10 برابر، متانول 7 برابر و در حضور استیک اسید 4 برابر افزایش داده است. به طوری که ثابت دی­الکتریک، لزجت سینماتیکی و اندازه‌ مولکولی تغییر رفتار بنتونیت را در حضور سیال آلی کنترل می‌کند. نتایج تحقیق حاضر نشان می­دهند که تفاوت حد روانی بنتونیت در ثابت دی‌الکتریک یکسان به ازای سیالات آلی متفاوت با لحاظ کردن اثر تفاوت در لزجت نسبی سیال قابل توجیه بوده که عدم تطابق نتایج آزمایشگاهی با نظریه‌ لایه دوگانه، از این منظر قابل تجزیه و تحلیل است. The Comparison of Plastic and Permeability Behavior of Bentonite in the Presence of Organic and Heavy Metal Contaminants منبع دانلود CEEJ59141487449800.pdf