جستجو در تالارهای گفتگو

ارائه روشي نوين براي تعيين تانسور گراديان جاذبه با استفاده از مشاهدات ارتفاع سنجي ماهواره اي، مطالعه موردي: خليج فارس نویسندگان: صفري عبدالرضا, شريفي محمدعلي, امين هادي*, فروغي اسماعيل با ظهور ارتفاع سنجي ماهواره اي در سال 1973، پنجره جديدي در مطالعات و تحقيقات اقيانوسي و دريايي و علوم مرتبط با زمين گشوده شد. در اين ميان پيشرفت و بلوغ تکنولوژي حسگرها و انجام ماموريت هاي مختلف ارتفاع سنجي ماهواره اي در سال هاي اخير، تحولي شگرف در علم ژئودزي و مبحث مدل سازي ميدان ثقل زمين ايجاد کرد. ارتفاع سنجي ماهواره اي منبع عظيمي از اطلاعات جهت تعيين ژئوئيد با دقت و رزولوشن مکاني بالا را در اختيار قرار مي دهد. اطلاعات اين روش جايگزين بسيار مناسبي براي داده هاي ثقل دريايي در مدل سازي فرکانس بالاي ميدان ثقل زمين در مناطق دريايي به شمار مي رود. مشاهدات ثقل دريايي بدليل تاثيرات محيطي همواره سطح نويز بالايي را با خود به همراه دارند. همچنين با استفاده از اين مشاهدات نمي توان فرکانس هاي بالاي ميدان ثقل زمين را در پوشش جهاني مدل سازي کرد. تانسور گراديان جاذبه بهعنوان مشتقات مکاني مرتبه دوم پتانسيل جاذبه از فضا، اطلاعات بيشتري را نسبت به ساير اندازه گيري هاي ميدان ثقل زمين نظير آنومالي جاذبه در اختيار قرار مي دهد. بنابراين در اين مقاله يک روش جديد براي تعيين تانسور گراديان جاذبه در سطح دريا براساس ارتفاع سنجي ماهواره اي و دو روش مدل سازي بر مبناي توابع پايه شعاعي و اسپيلاين هاي هارمونيک معرفي شده است. به منظور بررسي موردي روش هاي ارائه شده، تانسور گراديان جاذبه در منطقه خليج فارس بر مبناي مشاهدات ارتفاع سنجي ماهواره اي تعيين و نتايج آن ارائه شده است. با توجه به نتايج به دست آمده براي تانسور گراديان جاذبه، مشخص مي شود که مدل سازي ميدان ثقل زمين با استفاده از توابع پايه شعاعي نتايج بهتري را نسبت به مدل سازي بر مبناي توابع اسپيلاين هارمونيک به همراه خواهد داشت. منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] 7002413920207.pdf