جستجو در تالارهای گفتگو

در کشورهای دنیا، طراحی تعدادی از قاب ها یا المان های سازه ای به عنوان اعضای اصلی سیستم مقاوم لرزه ای رایج است. در این رویکرد، تعدادی از قاب ها یا المان های سازه ای (مثل دیوار برشی) با جزییات کامل لرزه ای طراحی می شوند و مابقی اعضا تنها برای بار ثقلی و تحمل جابجایی های مربوط به زلزله طرح، طراحی می شوند. این روش طراحی، در کشور ما نیز به خصوص در سیستم هایی دال دیوار که شامل تعداد کمی ستون باشد (اعم از دال تخت، وافل، انواع دال های توخالی و پیش تنیده) رایج شده است. آیین نامه 2800 در بخش 10 فصل 3 خود اشاره ای گذرا به مدلسازی این قبیل اعضا دارد. از آنجا که آگاهی از روش درست رفتار با اینگونه سازه ها به طور کلی و در مدلسازی به صورت خاص اهمیت دارد، و همچنین با توجه به سکوت آیین نامه های داخلی در این مورد، به نوشته ای از یکی اساتید به نام مهندسی زلزله برخورد کردم که به اعتقاد اینجانب، مسائل موجود در این متد طراحی را به نحو نسبتا مناسبی بررسی کرده است. همکاران علاقمند را به مطالعه این نوشته دعوت می کنم. در ترجمه نوشته، صرفا مطالب مرتبط با موضوع اقتباس شده است و از ذکر مطالب مربوط به بهسازی لرزه ای یا اشاره مستقیم به یوروکد جز در جاهایی که برای مفاهیم ضروری بوده است خودداری کرده ام. اعضای اصلی و غیراصلی در طرح لرزه ای سازه های بتنی.pdf