اثر شرايط تکيه گاهي در ارتعاش اعضاء محوري (تيرهاي کش) و تحليل حساسيت پارامترهاي موثر در ارتعاش (يادداشت فني)
گرامي محسن*, سياه پلو نويد
کاربرد المان هاي مهاري (کش ها) در ساختمان هاي تاريخي از گذشته رايج بوده است و براي تامين پايداري قوس ها، حد فاصل پاي قوس اجرا مي شود. بازبيني المان کش از نظر نيروي موجود براي بررسي نياز به تعويض آن با يک المان جديد در فرايند کنترل سلامت سازه، امري ضروري است. در اين پژوهش ضمن بررسي ويژگي ديناميکي کش ها، تاثير شرايط تکيه گاهي، طول تير کش، سختي محوري و خمشي و نيروي محوري در بسامد ارتعاشي آن ارزيابي و گراف هاي کاربردي براي برآورد نيروي محوري موجود تير متناظر با شرايط تکيه گاهي مختلف تهيه شده است. از طرفي براي شرايط تکيه گاهي نامعلوم، نيروي محوري و سختي خمشي حاصل از روش تحليلي با مقادير آزمايشگاهي مندرج در برخي تحقيقات مرجع مقايسه شده است. نتايج به دست آمده، نشان دهنده تاثير پارامترهاي مذکور در بسامد اصلي تير است. از طرفي نيروي محوري فشاري و کششي حاصل از روش تحليلي با نتايج آزمايشگاهي پژوهش هاي مشابه مرجع تطابق خوبي را نشان داده است. همچنين با افزايش نيروي محوري فشاري، سختي خمشي دو انتهاي تير از شرايط گيرداري کامل فاصله مي گيرد. به علاوه رابطه پيشنهادي نيومارک مي تواند تقريب قابل قبولي از نيروي محوري موجود در تير کش را ارائه کند. منبع
دانلود
7831395010102.pdf