جستجو در تالارهای گفتگو

امروزه استفاده از سازه ی فضاکار جهت پوشش مكانهاي وسيع بدون وجود ستونهاي داخلي نظيراستاديومهاي ورزشي،آشيانه هاي هواپيما،سالنهاي بزرگ تجاري وغيره تنها راه حل ممكن بشمار ميرود.ازميان انواع مختلف سازه ي فضاكار جهت پوشش مكانهاي نه چندان وسيع،استفاده ازشبكه هاي تخت دولايه بدليل سهولتهاي اجرايي رواج بيشتري دارد.بنابراين يافتن طرح بهينه اين نوع سازه ها مي تواند هزينه هاي تمام شده را كاهش دهد.دراين زمينه افرادمختلف،تحقيقات متعددي برروي بهينه سازي هندسي،بهينه سازي اندازه وبهينه سازي شكل شبكه هاي تخت دولايه انجام داده اند. بعنوان مثال ابراهيمي [1] براي بهينه سازي شكل سازه ي فضاكار تخت دولايه تحت بارهاي ثقلي، ازروش الگوريتم وراثتي استفاده كرد.اومجموع نيروهاي داخلي اعضا رابعنوان تابع هدف انتخاب نمود.سلاجقه و مشايخي[2] ازالگوريتم وراثتي جهت يافتن شكل بهينه سازه ی فضاکار تخت دولايه استفاده نمودند.آنهاسطح مقطع اعضا ونيزوجود وعدم وجودگره هاوستونهاي سازه رابعنوان متغيرهاي طراحي وقيمت اعضا،گره هاو لایه ها رابعنوان تابع هدف درنظرگرفتند.درسال2005سلاجقه وهمكاران[3]جهت بهينه سازي شكل وهندسه سازه هاي فضاكار تخت دولايه و گنبدها ازروش الگوريتم وراثتي بهره جستند.دربهينه سازي سازه ها با استفاده از الگوريتم وراثتي، جهت محاسبه قيدهاي حاكم برسازه نيازمند تحليل آن مي باشيم.تحليل مستقيم سازه به خصوص براي سازه هاي با درجات آزادي زياد مستلزم صرف زمان طولاني مي باشد.بنابراين استفاده از روشهاي تقريب سازي مي تواند در كاهش زمان ادامه بهينه سازي سازه ی فضاکار تخت دولايه باالگوريتم ژنتيك - سازه فضاکار(سازه فضایی) فضاسازه - سازه فضاکار(سازه فضایی) فضاسازه.pdf