جستجو در تالارهای گفتگو

بررسی خواص مکانیکی و تأثیرات سنگدانه‌های متداول در ساخت بتن متخلخلمجید رستمی بتن متخلخل، نوع خاصی از بتن با تخلخل بالا است که یکی از عمده‌ترین کاربردهای آن، استفاده در رویه‌ها می‌باشد. با توجه به اهمیت حمل و نقل در جهان امروز و استفاده از مصالح نوین در زیر ساخت‌های حمل و نقل جاده‌ای، دریایی، هوایی و ریلی، تحقیق در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است. بتن متخلخل یکی از انواع روسازی‌های صلب می‌باشد، که مزایای فراوانی از قبیل نفوذپذیری بالا، هدایت هیدرولیکی مناسب، فیلتراسیون آب‌های سطحی و تزریق به سفره های آب زیرزمینی و... را دارا می­باشد. اما با وجود مزیت‌های فراوان مقاومت فشاری پایین این نوع بتن یکی از معایب آن است، که این خود لزوم تحقیقات بیشتر در راستای بالا بردن مقاومت فشاری این نوع بتن‌ها را نشان می­دهد. در تحقیق حاضر با انجام یک سری مطالعات آزمایشگاهی بر روی چند نمونه سنگدانه متداول با جنس و دانه بندی‌های مختلف، در گام نخست خواص فیزیکی و ظاهری آنها بررسی شده، و پس از تهیه طرح اختلاط‌های مختلف در ساخت نمونه­های بتن متخلخل، خواص بتن‌های به دست آمده از جمله نفوذپذیری، تخلخل و مقاومت فشاری بررسی ‌می­شود و در ادامه پس از انجام آزمایش‌روی نمونه‌های مختلف، به بررسی و تحلیل نتایج پرداخته می­شود. در نهایت براساس نتایج و تحلیل‌های بدست آمده از انجام آزمایشات، طرح اختلاط‌های بهینه بسته به نوع کاربرد آن‌ها معرفی شده است. Investigation of mechanical properties and effects oftypicalaggregates in preparation of pervious concrete منبع دانلود CIVIL5211701450643400.pdf

تأثیر نسبت آب به سیمان در مقاومت سایشی، تخلخل و نفوذپذیری بتن‌های میکرو‌سیلیسی ابوالفضل شمسایی امروزه با گسترش ساخت سازه­های آبی همانند سدها، مسئله­ دوام بتن بکار رفته در این نوع سازه­ها اهمیت زیادی یافته است. یکی از موارد مهم دوام بتن در این­گونه سازه­ها، مقاومت آن در برابر سایش ناشی از برخورد ذرات حمل­شده توسط آب می­باشد. برای بالابردن مقاومت سایشی بتن، روش­­های مختلفی توسط محققان پیشنهاد و مورد بررسی قرار گرفته که از جمله آن ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: استفاده از سنگدانه‌های مقاوم در برابر سایش، کاهش نسبت آب به سیمان، استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیکا در بتن، عمل‌آوری مناسب و بموقع. در این تحقیق آزمایشهای زیر بر روی نمونه­های بتنی انجام گرفته است: - مقاومت سایشی نمونه­های مکعبی 15×15×15 سانتی­متر در سن 28 روزه به روش ماسه­پاشی آبی. - ضریب هدایت هیدرولیکی نمونه­های استوانه­ای به ارتفاع 10 سانتی­متر و قطر 10 سانتی­متر در سن 28 روزه به روش عمق نفوذ. نتایج آزمایشات سایش نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 مقاومت سایشی به‌ میزان 94/30 درصد بهبود می‌یابد. نتایج آزمایشات نفوذپذیری، نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 ضریب هدایت هیدرولیکی بتن از 15-10 ×88/39 متر بر ثانیه به 15-10×49/2 متر بر ثانیه کاهش می‌یابد و تخلخل بتن از 90/13 درصد به 10/13 درصد کاهش پیدا می‌کند. از مجموع نتایج فوق می‌توان پی برد که کاهش نسبت آب به سیمان باعث افزایش مقاومت سایشی و همچنین کاهش ضریب هدایت هیدرولیکی و تخلخل بتن میکروسیلیسی خواهد شد. منبع دانلود article_517707_424ef7580b00d6c9b32419d510f4e6fd.pdf