جستجو در تالارهای گفتگو

عنوان مقاله: ارزيابي عملکرد لرزه اي پل ها با تکيه گاه هاي موجود انبساط حرارتي نویسندگان: زهرايي سيدمهدي*, سامي حبيب * دانشکده عمران، دانشگاه تهران، تهران، ايران اگر چه تنها بيش از دو دهه از کاربرد جداسازي لرزه اي در پل ها مي گذرد، اما مطالعات بسيار زيادي در اين زمينه صورت گرفته است که همگي کارآيي آنها در پل ها را تاييد مي کنند. در اين تحقيق عملکرد لرزه اي پل هاي موجود با تکيه گاه هاي نئوپرن انبساط حرارتي و امکان کاربري جزيي و محدود آنها براي جداسازي لرزه اي پل ها، به صورت تحليلي بررسي مي شود. بنابراين ابتدا کارآيي جداسازي لرزه اي را با تحليل ديناميکي غير خطي تاريخچه زماني دو نمونه پل متداول بزرگراهي که توسط چهار نمونه جداگر الاستومريک جداسازي شده است، اثبات کرده و نتيجه گرفته مي شود که جداسازي لرزه اي ضمن کاهش پاسخ هاي لرزه اي، نيروي زلزله را بين کوله ها و پايه ها به صورت متعادل توزيع مي کند. پل هاي مورد بررسي در حالت معمولي (با تکيه گاه هاي انبساط حرارتي و بدون تکيه گاه هاي انبساط حرارتي) نيز مدلسازي و تحليل شده اند. نتايج تحليل نشان مي دهد که کارآيي تکيه گاه هاي موجود انبساط حرارتي در کاهش پاسخ هاي لرزه اي مناسب نبوده و حتي در صورت امکان لغزش لازم و تحمل کرنش هاي برشي بزرگ در آنها به هنگام زلزله، به علت الاستيک خطي بودن رفتار نيرو - تغييرمکان، ميرايي و استهلاک انرژي چنداني نداشته و نمي توانند از سطح انرژي زلزله و نيروهاي برشي وارد بر زيرسازه پل ها به ميزان قابل ملاحظه اي بکاهند، در صورتي که سهم جداگرها در جذب و استهلاک انرژي ورودي زلزله بيشتر از 50% است. بر اساس نتايج اين تحقيق، نسبت کارآيي اين تکيه گاه ها به جداگرهاي لرزه اي براي کاهش نيروي برشي ناشي از زلزله، بين 30 تا 50% تعيين شد. منبع و دانلود: [Hidden Content] (asce)0733-947x(1984)110-1(34).pdf