جستجو در تالارهای گفتگو

تأثیر روان‌کننده‌ها بر کاهش عیار سیمان و کیفیت بتن نویسندگان محسن تدین ؛ هانی هنرمند؛ موسی کلهری حفظ محیط زیست و نیاز به مصرف متعادل منابع طبیعی به‌ویژه سوخت‌های فسیلی و کاهش آلودگی و گازهای گلخانه‌ای، ایجاب می‌کند که از مصرف سیمان به‌ویژه کلینکر سیمان بکاهیم. بنابراین در ساخت بتن‌ها و ملات‌ها باید کاهش مصرف سیمان را تا حد امکان مدنظر قرار داد بدون این‌که به حجم ساخت‌و‌سازها در کشور لطمه‌ای وارد گردد. در این پژوهش، در نسبت آب به سیمان ثابت ( w/c ) اقدام به کاهش عیار سیمان شده است تا در یک نسبت آب به سیمان ثابت اثرات کاهش عیار سیمان بر روی برخی مشخصات بتن تازه و سخت‌شده مورد بررسی قرار گیرد. در ادامه با کاهش نسبت آب به سیمان (در چهار نسبت متفاوت ) مجدداٌ عیار سیمان کاهش داده شده تا اثرات این کاهش در نسبت‌های پایین آب به سیمان نیز در بتن تازه و سخت شده مورد بررسی قرار گیرد. بدیهی است با کاهش خمیر سیمان (کاهش عیار سیمان و کاهش نسبت آب به سیمان) کارایی و تراکم پذیری بتن به شدت کاهش یافته که برای جبران این نقیصه از روان‌کننده‌ها و فوق روان‌کننده‌های مختلف استفاده شده‌است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش‌های انجام شده بر روی بتن تازه و سخت شده می‌توان نتیجه گرفت که کاهش عیار سیمان (در محدودۀ 450 تا 340 کیلو گرم در متر مکعب) در نسبت آب به سیمان ثابت ، سبب بهبود خواص مقاومتی و دوامی بتن می‌گردد. از طرفی دیگر می‌توان با کاهش نسبت آب به سیمان و استفاده از افزودنی فوق‌روان‌کننده به منظور ایجاد روانی و کارایی مطلوب، به بتن‌هایی با دوام و مقاومت بسیار بالا دست یافت . Impact of Plasticizers on The Quality of Concrete and The Reduction of The Cement Content منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] JCR8171277926200.pdf

اثر نانوسلولز باکتریایی بر خواص کامپوزیت های فیبر- سیمان و دوام در برابر چرخه ذوب-انجماد نویسندگان 1فرانک محمدکاظمی ؛ 2کاظم دوست حسینی؛ 3Eshmaiel Ganjian؛ 4مهرداد آذین 1دکترای گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران 2استاد گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران 3دانشیار گروه مهندسی عمران،Coventry University، انگلیس 4دانشیار پژوهشکده بیوتکنولوژی، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی، تهران، ایران در این تحقیق، اثر نانوسلولز باکتریایی در سه سطح (شاهد، پودر و ژل) بعنوان تقویت­کننده کامپوزیت­های فیبر- سیمان بررسی شده است. همچنین الیاف باگاس با مقادیر 6 و 7 درصد برای ساخت کامپوزیت­ها استفاده شد. خواص مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت ها شامل مدول گسیختگی (MOR)، مدول الاستسیته (MOE)، چقرمگی شکست (FT)، مقاومت چسبندگی داخلی (IB) و جذب آب (WA) پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کامپوزیت­های ساخته شده با ژل سلولز، مقاومت­های خمشی، مقاومت چسبندگی داخلی و چقرمگی شکست بالاتری داشتند. ترکیب 7 درصد الیاف باگاس و ژل سلولز در کامپوزیت­ها جذب آب را کاهش داد. در این کامپوزیت­ها احتمالاً به دلیل توزیع یکنواخت الیاف و ژل سلولز داخل ماتریکس سیمان اتصالات داخلی افزایش یافته و فضاهای خالی کمتری برای نفوذ آب باقی مانده است. آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) نمونه­ها نشان داد که در کامپوزیت­های حاوی ژل سلولز باکتریایی شدت پیک­های مربوط به فراورده­های هیدراتاسیون عمده از جمله ژل کلسیم سیلیکات هیدراته و هیدروکسید کلسیم بیشتر بود. نتایج به‌دست آمده از آزمون چرخه ذوب- انجماد نشان داد که کامپوزیت­های حاوی ژل سلولز مقاومت چسبندگی داخلی بالاتری بعد از 20 چرخه در مقایسه با دو کامپوزیت دیگر داشتند. در این بررسی، کامپوزیت­های فیبر- سیمان ساخته شده از 7 درصد الیاف باگاس و ژل سلولز باکتریایی بعنوان تیمار بهینه انتخاب شدند. منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] JCR13101441913400.pdf