جستجو در تالارهای گفتگو

بررسي نقش ساختار مکاني شبکه هاي حمل و نقل شهري بر نحوه عملکرد معابر نویسندگان: شيخ محمدزاده عباس*, رجبي محمدعلي تردد و مسافرتهاي درون شهري افراد از طريق کانالهايي بنام خيابانها صورت مي پذيرد بطوريکه هر يک از اين کانالها به نوبه خود داراي ارتباطات مکاني با ساير کانالهاي مجاور بوده و در مجموع يک چيدمان مکاني را تشکيل مي دهند. نوع و وضعيت اين ارتباطات مکاني، ساختار مکاني شبکه مزبور ناميده مي شود. بر اساس اين ديدگاه، ساختار مکاني يک شبکه را مي توان قيدي مکاني براي حرکت و مسيريابي افراد در شبکه در نظر گرفت که مي تواند بر نحوه شکل گيري الگوي حرکتي آنها تاثيرگذار باشد. در تحقيق حاضر سعي شده است تا کيفيت و چگونگي تاثيرگذاري ساختار مکاني شبکه بر نحوه عملکرد معابر شهري مورد ارزيابي قرار گيرد. براي انجام اينکار معياري تحت عنوان فرکانس کوتاهترين مسير (SPF) جهت ارزيابي اهميت ساختاري معابر شبکه مورد استفاده قرار گرفته و نتايج آن با عملکرد هر معبر در دنياي واقعي (شامل آزادراه، بزرگراه، خيابان اصلي و ...) مقايسه شده است. آزمون آماري انجام شده براي مقايسه، نشان مي دهد که بين خصوصيات ساختاري هر معبر و نحوه عملکرد آن در توزيع و انتقال ترافيک يک رابطه معنادار با سطح اطمينان 99% وجود دارد. بطوريکه معابري که از نظر ساختاري با اهميت مي باشند در محيط شهري نيز جزو معابر شرياني بوده و مشارکت بالايي در توزيع و انتقال ترافيک دارند. تبيين ارتباط بين ساختار مکاني و الگوي شکل گيري ترافيک مي تواند از ديدگاه طراحي شهري و توسعه شبکه هاي حمل و نقل شهري بسيار حائز اهميت باشد. بدين معنا که مي توان در خصوص معابر مهم ساختاري پيش بيني هاي لازم در زمينه ويژگي هاي فيزيکي لازم و يا طراحي کاربري خاص اراضي بمنظور مديريت حجم بالاي ترافيک مورد انتظار در اين قبيل از معابر را پيش از اجرا و پياده سازي صورت داد. منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] 7002413930108.pdf