تأثیر میزان تراکم خاک در رفتار لرزهای شمع در نهشتههای مستعد روانگرایی حین زلزلهمیلاد سعیدی؛ مهدی دهستانی؛ عیسی شوش پاشا
سازهها در مناطق ماسهای شل و نیمهشل اغلب بر روی فونداسیونهای شمعی بنا میشود. اگر لایههای ماسهای اشباع، باشد، وقوع پدیده روانگرایی بسیار محتمل میشود. روانگرایی و اثرات آن یکی از اصلیترین دلایل خرابی شمعها و سازههای متکی بر آنها در زلزلههای اخیر گزارش شده است. یکی از پارامترهای تأثیرگذار در رفتار دینامیکی شمع در مناطق مستعد روانگرایی دانسیته نسبی خاک میباشد. با افزایش دانسیته نسبی، مدول الاستیسیته، زاویه اصطکاک داخلی، و عدد نفوذ استاندارد خاک افزایش مییابد. با توجه به روابط موجود در علم مکانیک خاک افزایش دانسیته نسبی موجب افزایش ظرفیت باربری شالودهها، بهبود خواص خاک، کاهش نشست نامناسب، پایداری شیروانیها و کاهش خطر روانگرایی میشود. میتوان اذعان کرد خاک با دانسیته نسبی بالا از نظر مهندسین خاکی مناسب جهت فعالیتهای ژئوتکنیکی است و شرایط ایدهآلی را حداقل برای طراحیهای استاتیکی فراهم میکند. در این مقاله با بررسی رفتار شمعهای بتنی و فولادی با قطرهای مختلف در خاکهای ماسهای با دانسیته نسبی مختلف تحت پنج زلزله با فرکانس و شتاب بیشینه مختلف، اثر دانسیته نسبی بر روی رفتار شمع و خاک و دو مکانیزم مهم خرابی شمعها در مناطق مستعد روانگرایی یعنی خمش و کمانش مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تحلیل تنش- کرنش غیر خطی با استفاده از نرمافزار تفاضلات محدود FLAC در حالت کرنش مسطح و در نظر گرفتن مدل رفتاری غیر خطی برای روانگرایی خاک انجام گردید. نتایج نشان دادند که افزایش میزان تراکم خاک اگرچه موجب کاهش عمق روانگرایی و متعاقباً کاهش وقوع کمانش شمع میشود، اما احتمال وقوع گسیختگی خمشی و برشی را افزایش میدهد.
Effect of Soil Relative Density on the Seismic Behavior of the Pile in Liquefiable Soil
منبع
دانلود
CEEJ48601463772600.pdf