جستجو در تالارهای گفتگو

تاثير مقدار و حالت خميري ريزدانه در مقاومت روان گرايي ماسه رس دار با استفاده از آزمايش هاي برش ساده تناوبي حسني مهرداد, احمدي محمدمهدي*, اكبري پايدار نيما در اين پژوهش به بررسي تاثير ريزدانه در مقاومت روان گرايي ترکيب ماسه فيروزکوه و رس پرداخته شده است. به اين منظور مقادير 5، 15 و 25 درصد از دو نوع ريزدانه خميري رس به نام هاي کائولينيت با شاخص حالت خميري (PI=19) 19و بنتونيت با شاخص حالت خميري (PI=116) 116 به ماسه فيروزکوه افزوده شده و 68 آزمايش برش ساده تناوبي به صورت تنش کنترل انجام شده است. معيار روان گرايي اوليه، بيشينه شدن ضريب اضافه فشار آب حفره يي (Ru)، و يا رسيدن کرنش برشي دو برابر دامنه به مقدار %5 در نظر گرفته شده است. براساس نتايج اين پژوهش، با افزايش ريزدانه خميري به ماسه، هر دو عامل مقدار و حالت خميري بخش ريزدانه در مقاومت روان گرايي تاثيرگذار هستند. در ارتباط با مقدار ريزدانه مشاهده شده است که مقاومت روانگرايي با افزايش ميزان ريزدانه از نوع کائولينيت تا %15 و از نوع بنتونيت تا %5 کاهش مي يابد. با افزايش بيشتر ريزدانه از نوع بنتونيت (بيش از %5) به مقاومت روانگرايي افزايش مي يابد. منبع دانلود 7831395010206.pdf