جز تأسف چه میتوان گفت...تاپیک شما را مطالعه نمودم که در ذیل آن برخی دیگر از دوستان هم به اجحافهایی که در حق آنان شده بود اشاره نموده بودند...اما این مورد خاص بنده، واقعاً هم خیلی خنده دار است و هم تأسف آورتر است. اگر این مقاله است تقریباً تمامی جلسات کلاسهای دانشگاه صنعتی سهند ما یک مقاله در واقع ارائه میدادیم. حساسیتی که دکتر عابدی برای نگارش مقالات و انتخاب کنفرانسها داشت کجا و این به نام اساتیدی که اتفاقاً جوانتر هم هستند و علی القاعده باید انرژی بیشتری داشته باشند کجا؟!