جستجو در تالارهای گفتگو

مدل سازي عامل مبناي راهبري در فضاي شهري بر اساس مولفه هاي درک مکاني انساني نویسندگان: نيرو عليرضا, كريمي پور فريد* حرکت در محيط، فعاليتي جدانشدني از زندگي روزمره انسان است. ما نياز داريم که خود را در محيط توجيه کنيم و در زمان مناسب به مقصد موردنظر خود برسيم. اين امر گاه با کمک تسهيلات راهبري مانند نقشه، و گاه با توسل به ادراک مکاني صورت مي گيرد. در اين مقاله، بر اساس مباني علمي ادراک مکاني انساني، مدلي براي شبيه سازي نحوه تشکيل و توسعه دانش مکاني ارائه گرديده و به روش عامل مبنا پياده سازي شده است. در اين مدل با هدف نمايش ملموس تر فرآيند ذهني انسان به هنگام مشاهده و ادراک محيط اطراف، يک ماتريس براي هر کدام از نقاط تصميم گيري در نظر گرفته شده که مولفه هاي آن، بيانگر شناخت فرد از محل و ارتباط آن با نقاط همسايه مي باشد. در اين مدل مراحل مختلف ادراک انسان شامل چگونگي ذخيره سازي اطلاعات مکاني، چگونگي يکپارچه کردن و ارتقاء دانش مکاني و چگونگي بازيابي اين دانش براي امر راهبري از ديد يک عابر پياده در فضاي شهري، تشريح شده است. اين امر مي تواند در راستاي به خدمت گرفتن ابزار تکنولوژي به شکلي سازگارتر با ادراک مکاني انساني مورد استفاده قرار گرفته و محيط هاي گوناگون را بر اساس اهداف مورد نظر، جهت تصميم گيري بهتر انسان بهينه نمايد. اين مدل سازي، اين امکان را به وجود مي آورد که بتوان پيچيدگي هاي تصميم گيري انسان در زمان مسيريابي را، براي رسيدن به سطحي قابل کنترل، کاهش داد. منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] 7002413940412.pdf

غني سازي نقشه هاي شهري مورد استفاده در سيستم هاي راهبري رقومي با استفاده از مولفه هاي ادراک مکاني نویسندگان: خضروي علي*, كريمي پور فريد انسان موجودي وابسته به مکان است که نياز دارد بداند کجا واقع شده و چگونه مي تواند به مقصد خود برسد. ابزارهايي که وي براي اين امر در اختيار دارد به طيف هاي متفاوتي تقسيم مي شود. از آن جمله، مي توان به ادراک مکاني انساني و همچنين استفاده از تسهيلات راهبري چون نقشه و سيستم هاي دستيار راهبري اشاره نمود. نقشه هاي مورد استفاده در زندگي روزمره اعم از رقومي و کارتوگرافي، مجموعهاي از اطلاعات متريک و اندکي از ويژگي هاي توپولوژيک محيط را در اختيار کاربر قرار داده، وي بر اساس اين اطلاعات و تجربه قبلي در نقشه خواني، به توجيه خود و راهبري در محيط مي پردازد و يا با استفاده از سيستم هاي راهبري بدون هيچ گونه فعاليت ذهني مکاني به مقصد راهنمايي مي شود. اين مقاله به بررسي روش هاي مختلف راهبري در محيط شهري پرداخته و رويکردي براي بهره گيري از مولفه هاي ادراک مکاني انساني در فرايند راهبري را پيشنهاد مي نمايد. از آنجا که انسان براي راهبري، از مجموعه اي از مولفه هاي ادراکي براي تعامل با محيط پيرامون خويش استفاده مي کند، ارائه اين مولفه ها در نقشه هاي شهري، مي تواند موجب تسهيل توجيه و راهبري گردد و به فرايند شکل گيري نقشه ذهني کمک نمايد. منبع: [Hidden Content] دانلود: [Hidden Content] 7002413930309.pdf